Wytyczne edytorskie

Zgłaszanie tekstu

1. Prosimy Autorów o przysyłanie tekstów poprzez system OJS (zakładka: Zgłoś tekst) w formacie .doc lub .docx. W celu przesłania artykułu autor powinien dokonać rejestracji na stronie czasopisma. Każdy autor może zgłosić tylko jeden tekst do danego numeru “Socjolingwistyki” (dotyczy to także tekstów pisanych we współautorstwie).

2. Do druku przyjmowane są wyłącznie prace oryginalne, wcześniej niepublikowane, pisane w językach polskim lub angielskim. 

3. Jeśli artykuł związany jest z badaniami finansowanymi z grantu instytucji czy stowarzyszenia, autor jest zobowiązany podać tę informację w przypisie wraz z numerem grantu. 

4. Teksty przyjmowane są do 28 lutego każdego roku kalendarzowego. Po tym terminie do Autorów przesyłane są informacje z decyzją, czy artykuł został zakwalifikowany do recenzji zewnętrznej. 

5. Decyzja o przyjęciu tekstu do druku jest podejmowana na podstawie oceny wewnętrznej redakcji oraz opinii dwóch recenzentów zewnętrznych (szczegóły w zakładce Proces recenzji). O publikacji lub odrzuceniu tekstu ostatecznie decyduje redakcja “Socjolingwistyki”. Redakcja zastrzega sobie prawo odrzucenia tekstu na każdym etapie prac redakcyjnych.

Zasady przygotowania tekstów

Informacje ogólne

1. Objętość artykułu wraz z przypisami i bibliografią nie powinna przekraczać jednego arkusza wydawniczego (40 tysięcy znaków ze spacjami). Recenzje i sprawozdania nie powinny przekraczać połowy jednego arkusza wydawniczego (20 tysięcy znaków ze spacjami). W przypadku tekstów dłuższych redakcja zastrzega sobie prawo do zwrotu materiału z prośbą do autora o skrócenie tekstu.

2. Zalecana jest czcionka Times New Roman w rozmiarze 12 pkt. z interlinią 1,5 i marginesem 2,5 cm. Strony należy ponumerować.

3. Omawiane wyrazy, zwroty, zdania oraz zwroty obcojęzyczne wyodrębniamy kursywą. Tytuły prac piszemy kursywą bez cudzysłowu.

Struktura artykułu

Układ i kolejność poszczególnych elementów artykułu przedstawiono poniżej. Elementy oznaczone gwiazdką są obowiązkowe, pozostałe mają charakter opcjonalny.

  1. *Tytuł: czcionka 12, wyrównanie do środka, pogrubione
  2. *Słowa kluczowe: czcionka 12, wyrównanie do lewej, nagłówek: Słowa kluczowe; maksymalnie 5 terminów charakteryzujących zawartość merytoryczną tekstu.
  3. *Streszczenie: czcionka 10, justowanie, nagłówek: STRESZCZENIE, 250-350 słów, powinno zawierać: uzasadnienie podjętych badań; prezentację uzyskanych wyników; omówienie zastosowanej metody badawczej.
  4. Motto: czcionka 10, wyrównanie do prawej.
  5. *Tekst główny: czcionka 12, justowanie, zalecane wewnętrzne ustrukturyzowanie tekstu za pomocą nagłówków. Cytaty: czcionka 10, justowanie, wcięcie od lewej 1,25 cm (dotyczy cytatów dłuższych niż 2 wiersze). Przypisy dolne: czcionka 10, justowanie, numerowanie, zawierają komentarz do tekstu głównego (nie odsyłacze bibliograficzne), numeracja ciągła w obrębie całego tekstu.
  6. *Bibliografia: czcionka 12, justowanie, wykaz w kolejności alfabetycznej, bez numerowania.
  7. Źródła: czcionka 12, justowanie , nagłówek: WYKAZ ŹRÓDEŁ, materiały źródłowe (literackie, leksykograficzne, prasowe, internetowe itp.) należy oddzielić od literatury naukowej wykorzystanej i cytowanej w artykule (Bibliografia). Wykaz w kolejności alfabetycznej, bez numerowania.
  8. *Tłumaczenie tytułu na język angielski: czcionka 10, wyrównanie do lewej, pogrubione
  9. *Słowa kluczowe w języku angielskim: czcionka 10, wyrównanie do lewej, nagłówek: Keywords.
  10. *Streszczenie w języku angielskim: czcionka 10, justowanie, nagłówek: ABSTRACT.

Wytyczne do przygotowania streszczenia

Streszczenia artykułów publikowanych na łamach Socjolingwistyki są udostępniane w elektronicznych bazach bibliograficznych, dlatego powinny być miniaturą artykułu. Treść abstraktu musi rzetelnie omawiać zawartość artykułu, podawać istotne informacje (wymagane elementy: cel, metodologia, rezultaty, wnioski). Streszczenie nie powinno zawierać skrótów (jeśli są konieczne należy je wyjaśnić) oraz odsyłaczy do ilustracji, tabel czy bibliografii. Streszczenia wysyłane są recenzentom, dlatego nie powinny zawierać informacji, które mogłyby wskazywać na tożsamość autora.

Cytaty

  1. Krótkie cytowania (do 2 wersów) pozostają w tekście głównym, oddzielone od niego cudzysłowami, a dłuższe (powyżej 2 wersów) wydzielane są jako osobny akapit z wcięciem od lewej. Cytaty obcojęzyczne należy przetłumaczyć na język, w którym pisany jest artykuł.
  2. Opuszczenia w cytacie należy oznaczyć za pomocą wielokropka ujętego w nawiasy kwadratowe: [...], a cudzysłów w cudzysłowie w następujący sposób: „Cytat «wewnątrz» cytatu”. Znaczenia omawianych wyrazów należy podawać z użyciem cudzysłowów definicyjnych: ‘definicja’.

Przypisy i bibliografia

Prosimy o oznaczanie cytatów oraz powołań bibliograficznych w tekście według standardów APSA (American Political Science Association).

Po tekście głównym artykułu podaje się „BIBLIOGRAFIĘ”, która powinna zawierać wszystkie pozycje cytowane w tekście głównym i w przypisach w pełnym brzmieniu. Odsyłacze i opisy bibliograficzne podaje się według następujących wzorów:

PRZYPISY W TEKŚCIE

Monografia jednego autora
Przykład:
    Kurek (1995, 57)
   (Kurek 1995, 57–58)

Monografia: dwóch, trzech autorów
Przykład:
   (Altheide i Snow 1991)
   (Altheide i Snow 1991, 5–10)

Monografia: czterech autorów (i więcej)
Przykład: (Przepiórkowski i in. 2013)

Kilka źródeł w przypisie
Przykłady:
   (Kurek 1995; Czerwiński 2015)
   (Kurek 1995, 5–10; Przepiórkowski i in. 2013, 3)
   (Altheide and Snow 1991, 5; Fowler et al. 1979)

Dwóch autorów o tym samym nazwisku
Przykłady:
   (M. Salinas 2000; E. Salinas 2005)
   (M. Salinas 2000, 6–10; E. Salinas 2005, 3)

Kilka prac jednego autora
Przykład: (Jones 2002, 2003, 2010)

Publikacje jednego autora opublikowane w tym samym roku
Przykłady:
   (Jones 1999a, 1999b)
   (Jones 1999a, 10–11, 1999b, 5)

BIBLIOGRAFIA

Monografia jednego autora
Format: Nazwisko, Inicjał imienia. Rok. Tytuł. Miejsce wydania: Wydawnictwo.
Przykład: Kurek, H. 1995. Przemiany językowe wsi regionu krośnieńskiego. Studium socjolingwistyczne. Kraków: Universitas.

Monografia: kolejne wydanie
Format: Nazwisko, Inicjał imienia. Rok. Tytuł. Numer wydania. Miejsce wydania: Wydawnictwo.
Przykład: Wierzbicka, A. 1967. O języku dla wszystkich. wyd. 2 rozsz. Warszawa: Wiedza Powszechna.

Monografia: przedruk
Format: Nazwisko, Inicjał imienia. [Rok wydania] Rok przedruku. Tytuł. Miejsce wydania: Wydawnictwo.
Przykład: Jones, T. [1995] 2000. Tytuł książki. New York: Columbia University Press.

Monografia: tłumaczenie
Format: Nazwisko, Inicjał imienia. Rok. Tytuł. tłum. Inicjał imienia Nazwisko. Miejsce wydania: Wydawnictwo.
Przykład: Howarth, D. 2008. Dyskurs. tłum. Anna Gąsior-Niemiec. Warszawa: Oficyna Naukowa.

Monografia: dwóch, trzech autorów
Format: Nazwisko, Inicjał imienia, i Inicjał imienia Nazwisko. Rok. Tytuł. Miejsce wydania: Wydawnictwo.
Przykład: Moir, A., i D. Jessel. 1993. Płeć mózgu. O prawdziwej różnicy między mężczyzną a kobietą. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

Monografia: czterech autorów i więcej
Format: Nazwisko, Inicjał imienia, Inicjał imienia Nazwisko, Inicjał imienia Nazwisko, i Inicjał imienia Nazwisko. Rok. Tytuł. Miejsce wydania: Wydawnictwo.
Przykład: Fowler, R., B. Hodge, G. Kress, i T. Trew. 1979. Language and Control. London: Routledge & Kegan Paul.

Publikacja nieznanego autorstwa
a) odsyłacz w tekście głównym: (Droga do nieba. Modlitewnik dla katolików wszystkich stanów 1948, 129)
b) opis w bibliografii: Droga do nieba. Modlitewnik dla katolików wszystkich stanów. 1948. Opole: Wydawnictwo św. Krzyża.

Praca zbiorowa z redaktorem
Format: Nazwisko, Inicjał imienia, red. Rok. Tytuł. Miejsce wydania: Wydawnicwo.
Przykład: Łukasik, M., red. 2010. Lingwistyka stosowana w badaniach. Warszawa: BAJT.

Praca zbiorowa z więcej niż trzema redaktorami
Format: Nazwisko, Inicjał imienia, Inicjał imienia Nazwisko, Inicjał imienia Nazwisko, i Inicjał imienia Nazwisko, red. Rok. Tytuł. Miejsce wydania: Wydawnictwo.
Przepiórkowski, A., M. Piasecki, K. Jassem, i P. Fuglewicz, red. 2013. Computational Linguistics, Applications. Berlin, Heidelberg: Springer.

Artykuł lub rozdział w pracy zbiorowej
Format: Nazwisko, Inicjał imienia. Rok. “Tytuł artykułu lub rozdziału”. W Tytuł książki, red. Inicjał imienia Nazwisko. Miejsce publikacji: Wydawca, Numery stron.
Example: Majkowska, G., i H. Satkiewicz. 1999. „Język w mediach”. W Polszczyzna 2000. Orędzie o stanie języka na przełomie tysiącleci, red. W. Pisarek. Kraków: Ośrodek Badań Prasoznawczych Uniwersytetu Jagiellońskiego, 181–96.

Artykuł w czasopiśmie
Format: Nazwisko, Inicjał imienia. Rok. “Tytuł artykułu”. Tytuł czasopisma (Tom)Numer: Numery stron.
Przykład: Czerwiński, M. 2012. „Figuratywność – od słowa do obrazu. Konwencjonalne wyobrażenia historyczne w chorwackich i serbskich syntezach dziejów narodu”. Socjolingwistyka 26: 38–42.

Źródło internetowe
Format: Nazwisko, Inicjał imienia, Inicjał imienia Nazwisko i Inicjał imienia Nazwisko. Rok. “Tytuł artykułu”. Adres strony internetowej (Data dostępu).
Przykłady:
Przepiórkowski, A., A. Buczyński, i J. Wilk. 2011. „Ściągawka do Narodowego Korpusu Języka Polskiego”. http://nkjp.pl/poliqarp/help/pl.html (15 czerwiec 2019).

Przepiórkowski, A., A. Buczyński, and J. Wilk. 2011. „Ściągawka Do Narodowego Korpusu Języka Polskiego”. http://nkjp.pl/poliqarp/help/pl.html (June 15, 2019).

ZASADY TRANSLITERACJI Z ALFABETU CYRYLICKIEGO NA ALFABET ŁACIŃSKI W SPISACH BIBLIOGRAFICZNYCH (W BIBLIOGRAFII I W WYKAZIE ŹRÓDEŁ)

 Obowiązująca norma: PN-ISO 9:2000 - Transliteracja znaków cyrylickich na znaki łacińskie - Języki słowiańskie i niesłowiańskie. Zobacz tutaj: http://www.ushuaia.pl/transliterate/, wybierz: transliteracja PN-ISO 9:2000.

 Wdrożenie standardu transliteracji pozwala na ujednolicenie zapisu nazwisk oraz dostosowanie się do powszechnie stosowanych zasad zapisu metadanych, co wspiera ich poprawne migracje w międzynarodowych naukowych bazach danych. Wykazy bibliograficzne (wraz z abstraktami) z Państwa artykułów będą umieszczane w bazach bibliograficznych  (CEJSH, PBN oraz Pol-index, Index Copernicus), dlatego transliteracja bibliografii jest obowiązkowa. Pełna bibliografia alfabetyczna wszystkich publikacji cytowanych w artykule powinna być podana zawsze w transliteracji na alfabet łaciński.

 Zasady sporządzenia opisów bibliograficznych:

  1. Cyrylickie opisy bibliograficzne w przypisach zostawiamy w oryginale, bez transliteracji na alfabet łaciński.
  2. Jeśli w bibliografii znajduje się literatura publikowana w oryginale w cyrylicy, wymagamy, aby tekst artykułu na etapie prac redakcyjnych był zaopatrzony w dwa wykazy bibliograficzne:
  • pełny spis bibliograficzny w alfabecie łacińskim z pozycjami transliterowanymi z alfabetu cyrylickiego na alfabet łaciński według zasad międzynarodowych (podanych poniżej) w kolejności liter alfabetu łacińskiego.
  • spis pozycji oryginalnych pisanych cyrylicą (grażdanką) proszę podawać po pozycjach w alfabecie łacińskim. 

Prosimy nie stosować innych zasad transliteracji.   

Słowniki

Cytując słowniki, należy posługiwać się następującymi skrótami: ESJPBań– Bańkowski A. 2000: Etymologiczny słownik języka polskiego. T. 1 (A-K), t. 2 (L–P), t. 3 (R), red. A. Mrozowska, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN; ISJP – Bańko M. (red.) 2000: Inny słownik języka polskiego, t. 1–2, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe; L – Linde S. B. 1807–1814/1854–1860: Słownik języka polskiego, t. 1–6, Lwów: Zakład Narodowy im. Ossolińskich; PSWP – Zgółkowa H. (red.) 1994–2005: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, t. 1–50, Poznań: Kurpisz; SEJPBor – Boryś W. 2005: Słownik etymologiczny języka polskiego, Kraków: Wydawnictwo Literackie; SEJPBr – Brückner A. 1927: Słownik etymologiczny języka polskiego,Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza; SEJPS – F. Sławski 1952–1982: Słownik etymologiczny języka polskiego, t. 1–5, Kraków: Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego; SGPKarł – Karłowicz J. 1900–1911: Słownik gwar polskich, t. 1–6, Kraków; SGP PAN – Słownik gwar polskich 1977−: oprac. przez Zakład Dialektologii Polskiej IJP PAN, Źródła i t. 1, red. M. Karaś, t. 2−5, red. J. Reichan, S. Urbańczyk, t. 6, red. J. Okoniowa, J. Reichan, t. 7−8, red. J. Okoniowa, J. Reichan, B. Grabka, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN; SJPDor – Doroszewski W. (red.) 1958–1969: Słownik języka polskiego, t. 1–11, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe; SJPDun – Dunaj B. (red.) 1996: Słownik współczesnego języka polskiego, Warszawa: Wilga; SJPSzym – Szymczak M. (red.) 1978-1981: Słownik języka polskiego, t. 1–3, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe; SPXVI – Mayenowa M.R., Pepłowski F., Mrowcewicz K. (red.) 1956–, Słownik polszczyzny XVI wieku, t. 1-36, Warszawa–Wrocław–Kraków: Zakład im. Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Warszawa: Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk; SJPXVII – Gruszczyński W. (red.) 1996–, Słownik języka polskiego XVII i 1. połowy XVIII wieku ,<http://sxvii.pl>; SStp – Urbańczyk S. (red.) 1953–2002: Słownik staropolski, t. 1–11, Warszawa–Wrocław–Kraków: Zakład im. Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Kraków: Instytut Języka Polskego Polskiej Akademii Nauk; SW – Karłowicz J., Kryński A., Niedźwiedzki W. 1900–1927: Słownik języka polskiego, t. 1–8, Warszawa. (tzw. Słownik warszawski); SWil – Zdanowicz A. i in. 1861: Słownik języka polskiego, t. 1–2, Wilno: M. Orgelbrand. (tzw. Słownik wileński); USJP – Dubisz S. (red.) 2003:Uniwersalny słownik języka polskiego, t. 1–6, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe; WSJP – Żmigrodzki P. (red.) 2007–, Wielki słownik języka polskiego, Kraków: Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk, < http://www.wsjp.pl>; WSO PWN – Polański E. (red.) 2003: Wielki słownik ortograficzny PWN z zasadami pisowni i interpunkcji, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN; WSPP – Markowski A. (red.) 2004: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN.