Kod kulturowy a nowe media na przykładzie znacznika „#”
SOCJOLINGWISTYKA,
Tom 32 (2018): Socjolingwistyka
Abstrakt
Wpływ tzw. „nowych mediów” na komunikację w świecie rzeczywistym już niejednokrotnie był przedmiotem naukowych dociekań. Permanentny rozwój internetowych form komunikacji otwiera wciąż nowe obszary eksploracyjne, które obejmują już nie tylko komunikację językową, lecz także komunikację za pomocą innych kodów semiotycznych. Zjawisko to zostanie w przedstawionym referacie omówione na przykładzie znacznika „#”. Po tym, jak upowszechnił się on jako sygnalizator hashtagów na portalu Twitter, zaskakująco szybko dało się zaobserwować jego przeniesienie do komunikacji poza Internetem, szczególnie w kontekście kampanii wyborczych.
Słowa kluczowe
- Adamska K. 2015: Hashtag, czyli komunikat? Rola i funkcje hashtagów na Twitterze, Studia Medioznawcze 62, 61–70.
- Crystal D. 2002: Language and the Internet. Second Edition, Cambridge: Wiley Blackwell.
- Eco U. 1977: Zeichen. Einführung in einen Begriff und seine Geschichte, Frankfurt (M.): Suhrkamp.
- Eco U. 2009: Teoria semiotyki, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
- Jakobson R. 1960: Poetyka w świetle językoznawstwa, Pamiętnik Literacki: czasopismo kwartalne poświęcone historii i krytyce literatury polskiej 51/2, 431–473.
- Lakomy M. 2014: Tweety na szczycie. Polityka responsywna, Studia Medioznawcze 57, 153–164.
- Łapczyński M. 2016: Możliwości wykorzystania komentarzy klientów banku we współtworzeniu wartości – zastosowanie eksploracji opinii (opinion mining), Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu 459, 121–129.
- Machnik B. 2014: Twitter jako „broń taktycznego rażenia”. Rola serwisu w przekazywaniu informacji na przykładzie „afery podsłuchowej”, Dziennikarstwo w dyskursie politycznym. e-Politikon. Kwartalnik naukowy Ośrodka Analiz Politologicznych Uniwersytetu Warszawskiego 12, 150–176.
- Michalak J. 2016: Wykorzystanie danych tekstowych do monitorowania nastrojów i sposobu postrzegania marki na przykładzie portali społecznościowych, Acta Universitatis Nicolai Copernici 1, 139–155.
- Parmelle J.H., Bichard S.L. 2012: Politics and the Twitter Revolution. How Tweets Influence the Relationship between Political Leaders and the Public, Lanham–Boulder–New York–Chicago–Plymouth, UK: Lexington Books.
- Przyborowicz J. 2014: Hashtag a wspólnota medialna w środowisku oporu, Zarządzanie mediami 2, 91–98.
- Rodak O. 2017: Twitter jako przedmiot badań socjologicznych i źródło danych społecznych: perspektywa konstruktywistyczna, Studia Socjologiczne 3, 209–236.
- Rzeszewski M. 2015: Cyberpejzaż miasta w trakcie megawydarzenia: Poznań, Euro 2012 i Twitter, Studia Regionalne i Lokalne 1(59), 123–137.
- Siles I. 2013: Inventing Twitter: An Iterative Approach to New Media Development, International Journal of Communication 7, 2105–2127.
- Tereszkiewicz A. 2017: Przykro nam to słyszeć :( – reakcje firm telekomunikacyjnych na skargi i zażalenia klientów publikowane w serwisie Twitter, Poradnik Językowy 3, 17–29.
- Wolny W. 2016: Sentiment analysis of Twitter data using emoticons and emoji ideograms, Studia Ekonomiczne. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach 296, 163–171.
- Zawistowska A., Skowrońska M. 2017: Dobra zmiana czy Polska w ruinie?, Przegląd Socjologii Jakościowej 13, 110–127, [09.03.2018].
Referencje
Adamska K. 2015: Hashtag, czyli komunikat? Rola i funkcje hashtagów na Twitterze, Studia Medioznawcze 62, 61–70.
Crystal D. 2002: Language and the Internet. Second Edition, Cambridge: Wiley Blackwell.
Eco U. 1977: Zeichen. Einführung in einen Begriff und seine Geschichte, Frankfurt (M.): Suhrkamp.
Eco U. 2009: Teoria semiotyki, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Jakobson R. 1960: Poetyka w świetle językoznawstwa, Pamiętnik Literacki: czasopismo kwartalne poświęcone historii i krytyce literatury polskiej 51/2, 431–473.
Lakomy M. 2014: Tweety na szczycie. Polityka responsywna, Studia Medioznawcze 57, 153–164.
Łapczyński M. 2016: Możliwości wykorzystania komentarzy klientów banku we współtworzeniu wartości – zastosowanie eksploracji opinii (opinion mining), Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu 459, 121–129.
Machnik B. 2014: Twitter jako „broń taktycznego rażenia”. Rola serwisu w przekazywaniu informacji na przykładzie „afery podsłuchowej”, Dziennikarstwo w dyskursie politycznym. e-Politikon. Kwartalnik naukowy Ośrodka Analiz Politologicznych Uniwersytetu Warszawskiego 12, 150–176.
Michalak J. 2016: Wykorzystanie danych tekstowych do monitorowania nastrojów i sposobu postrzegania marki na przykładzie portali społecznościowych, Acta Universitatis Nicolai Copernici 1, 139–155.
Parmelle J.H., Bichard S.L. 2012: Politics and the Twitter Revolution. How Tweets Influence the Relationship between Political Leaders and the Public, Lanham–Boulder–New York–Chicago–Plymouth, UK: Lexington Books.
Przyborowicz J. 2014: Hashtag a wspólnota medialna w środowisku oporu, Zarządzanie mediami 2, 91–98.
Rodak O. 2017: Twitter jako przedmiot badań socjologicznych i źródło danych społecznych: perspektywa konstruktywistyczna, Studia Socjologiczne 3, 209–236.
Rzeszewski M. 2015: Cyberpejzaż miasta w trakcie megawydarzenia: Poznań, Euro 2012 i Twitter, Studia Regionalne i Lokalne 1(59), 123–137.
Siles I. 2013: Inventing Twitter: An Iterative Approach to New Media Development, International Journal of Communication 7, 2105–2127.
Tereszkiewicz A. 2017: Przykro nam to słyszeć :( – reakcje firm telekomunikacyjnych na skargi i zażalenia klientów publikowane w serwisie Twitter, Poradnik Językowy 3, 17–29.
Wolny W. 2016: Sentiment analysis of Twitter data using emoticons and emoji ideograms, Studia Ekonomiczne. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach 296, 163–171.
Zawistowska A., Skowrońska M. 2017: Dobra zmiana czy Polska w ruinie?, Przegląd Socjologii Jakościowej 13, 110–127, [09.03.2018].