Monografia Beaty Jarosz jako pionierskie opracowanie profesjolektu polskich dziennikarzy prasowych

Abstrakt

Monografia Beaty Jarosz pt. Język zawodowy polskich dziennikarzy prasowych (XIX–XXI w.) to pierwsze kompleksowe opracowanie na temat profesjolektu dziennikarskiego, wcześniej omówionego jedynie w kilku artykułach naukowych. Dzieło obejmuje analizę współczesnego języka prasowego, jego genezę i rozwój, od XVIII wieku aż po XXI wiek. Autorka poddała badaniom szeroki zakres materiałów – od roczników gazet, poprzez pamiętniki dziennikarzy, aż po współczesne nagrania rozmów redakcyjnych, analizując około 2600 jednostek leksykalnych. Kluczowe rozdziały pracy omawiają profesjolekt w trzech okresach: XIX wiek, do lat 80. XX wieku oraz współcześnie. Jarosz przedstawiła leksykę w sposób uporządkowany, co pozwala poznać nie tylko techniczne detale zawodu, ale także jego ewolucję. Monografia wypełnia lukę badawczą, stając się cennym źródłem dla językoznawców i dziennikarzy.