Cechy lingua franca w języku włoskim. Dowody z ewolucyjnego eksperymentu językoznawczego

Abstrakt

Nie ma wątpliwości co do statusu lingua franca języka angielskiego (np. Mair 2003). Można go było zaobserwować nawet w badaniu z zakresu językoznawstwa ewolucyjnego opartym na metodologii iterowanego uczenia się (por. Kirby and Hurford 2002). W eksperymencie z udziałem rodzimych użytkowników języka polskiego, który miał na celu stworzenie podstawowych, ale nowych systemów językowych, można było łatwo rozpoznać zakorzenione struktury językowe związane z językiem angielskim, pomimo faktu, że uczestnicy eksperymentu zostali poproszeni o nieużywanie jednostek językowych z istniejących języków (np. Rogalska-Chodecka 2015). Kiedy uczestnicy eksperymentu próbowali dostrzec wzorzec leksykalny lub syntaktyczny w zestawie ciągów spółgłoskowo-samogłoskowych CVCVCV, odwoływali się do słów angielskich niezależnie od swojego poziomu znajomości języka lub instrukcji eksperymentatora. W efekcie końcowym produktem eksperymentu nie był nowy system językowy, ale system zawierający zakorzenione struktury językowe związane z językiem angielskim, co dowodzi, że przy braku znanych struktur językowych najłatwiejszym wyjściem wydaje się być odwoływanie się do tych angielskich.

W niniejszym artykule postawiono pytanie, czy możliwe jest „zmuszenie” uczestników eksperymentu do używania niektórych elementów włoskiego leksykonu (dla określenia koloru, ilości i kształtu) zamiast tych pochodzących z języka angielskiego, pomimo deklarowanego braku znajomości języka włoskiego. Porównano wyniki dwóch badań, jednego z grupą kontrolną, której uczestnicy zostali poproszeni o nauczenie się słów pochodzących z języka angielskiego, a także losowych ciągów CVCVCV, oraz drugiego, „zanieczyszczonego” językiem włoskim, w którym losowe słowa zastąpiono włoskimi w celu ustalenia, czy język włoski jest tak samo użyteczny jak angielski z perspektywy uczestników eksperymentu i posiada cechy lingua franca, które można zauważyć w przypadku oryginalnego eksperymentu ewolucyjnego. Okazało się, że język włoski, ze względu na łatwą przyswajalność, wykazuje cechy lingua franca i przy podobnych warunkach historycznych jak język angielski mógłby odzyskać swój historyczny status lingua franca.