Data Log
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
„Stopnie wojskowe to nie rzeczowniki, dlatego też nie mają rodzaju” . Socjolingwistyczne aspekty dyskusji o feminizacji stopni wojskowych w Niemczech
Kontakt: Beata Mikołajczyk
SOCJOLINGWISTYKA,
Tom 35 (2021): Socjolingwistyka
Abstrakt
W artykule przedstawiono analizę komentarzy internetowych odnoszących się do feminizacji rzeczowników tytularnych w ramach dyskusji, która przetoczyła się przez niemieckie media we wrześniu 2020 roku na temat planów Federalnego Ministerstwa Obrony dotyczących wprowadzenia żeńskich odpowiedników dotychczasowych stopni wojskowych. Na zebranym obszernym materiale badawczym pokazano i przedyskutowano argumenty natury społecznej oraz lingwistycznej, przy czym wskazano te, które nie dopuściły do wprowadzenia zmian planowanych odgórnie. Analiza dotyczyła relewantnych aspektów socjolingwistycznych, w tym – relacji między procesami zachodzącymi współcześnie zarówno w niemieckim społeczeństwie, jak i w języku ogólnym a rozwojem socjolektu wojskowego. Ponadto wskazano na istotne związki wartości konstututywnych dla wspólnoty wojskowej i praktyk komunikacyjnych w jej obrębie. Te zależności wpływają – z jednej strony – na wybór form językowych używanych w codziennej praktyce komunikacji w wojsku, z drugiej natomiast – determinują czynniki istotnie wpływające na rozwój socjolektu (jego form językowych oraz skryptów zachowań). W dyskusji zarysowano również historyczne determinanty stosunku do feminatywów w wojsku. Podkreślono specyfikę wspólnoty komunikatywnej, która stwarza możliwość formalnego, odgórnego wprowadzenia istotnych zmian także w rutynach językowych (jak choćby omawiana feminizacja stopni wojskowych). Przeprowadzona analiza komentarzy sformułowanych online wykazuje dużą świadomość językową członków wspólnoty wojskowej, także w odniesieniu do – trudno poddających się zmianom – skryptów zachowań. Przeprowadzona analiza pozwoliła nakreślić specyfikę funkcjonowania sytemu adresatywnego w socjolekcie wojskowym oraz sformułować wnioski na temat jej wpływu na feminizację rzeczowników tytularnych.
Słowa kluczowe
- Bąk, P. 2010. „Berufliche Frauenbezeichnungen oder weibliche Berufsbezeichnugen? Möglichkeiten und Grenzen der Erfassung von Äquivalenzen im Bereich des Polnischen und Deutschen”. W Text und Stil, red. Z. Bilutlewicz. Frankfurt am Main – Berlin – New York: Peter Lang, 355–369.
- Bąk, P. 2013. „Poprawność polityczna a problem ekwiwalencji polskich i niemieckich żeńskich nazw oso- bowych”. Lingwistyka Stosowana. Applied Linguistics. Angewandte Linguistik 8: 27–41.
- Carreiras, H., i G. Kümmel. 2008. Women in the Military and in Armed Conflict. Wiesbaden: Springer VS.
- Cieszkowski, M. 2015. „Zum geschlechtergeregelten Sprachgebrauch am Beispiel deutscher und polnischer Stellenausschreibungen”. Linguistik Online 70 (1): 23–42.
- Dargiewicz, A. 2021. „Ist das Polnische eine geschlechtergeregelte Sprache? Zur Movierung im Polnischen”. Prace Językoznawcze 23 (1): 179–198.
- Diewald, G., i A. Steinhauer. 2020. Handbuch geschlechtergerechte Sprache. Berlin: Duden.
- Grabias, S. 2019. Język w zachowaniach społecznych, wyd. 10 popr. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
- Jaworski, A. 1989. „On gender and sex in Polish”. International Journal of the Socjology of Langugage 78: 83–92.
- Kołodziejek, E. 2010. „Społeczne i kulturowe uwarunkowania współczesnych odmian zawodowych (na przykładzie profesjolektów marynarzy, żołnierzy i policjantów)”. W O językach zawodowych i środowiskowych. Materiały VII Forum Kultury Słowa. Gdańsk, 9–11 października 2008 roku, red. M. Milew- ska-Stawiany, i E. Rogowska-Cybulska. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 106–116.
- Łaziński, M. 2006. O panach i paniach. Polskie rzeczowniki tytularne i ich asymetria rodzajowo-płciowa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
- Marciniak, S. 1987. Język wojskowy. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej.
- Marcinkowski, M. 2014. „Służba wojskowa jako służba wartościom”. Colloquium Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych. Kwartalnik 1: 69–88.
- Marcjanik, M. 2001. „Etykieta językowa”. W Współczesny język polski, red. J. Bartmiński. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 281–291.
- Miodek, J. 2010. Socjolożka czy (pani) socjolog?. http://www.gazetawroclawska.pl/artykul/311691,jan-miodek-socjolozka-czy-pani-socjolog,id,t.html (dostęp: 30.11.2021).
- Piekot, T. 2008. Język w grupie społecznej. Wprowadzenie do analizy socjolektu. Wałbrzych: Wydawnictwo Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Angelusa Silesiusa.
- Pusch, L.F. 1985. „Weibliche Personenbezeichnungen als Mittel weiblicher Realitätsdefinition”. W Sprachtheorie, Pragmatik, Interdisziplinäres, red. W. Kürschner, R. Vogt, i S. Siebert-Nemann. Tübingen: Niemeyer, 257–273.
- Tomiczek, E. 1983. System adresatywny współczesnego języka polskiego i niemieckiego. Socjolingwistyczne studium konfrontatywne. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Referencje
Bąk, P. 2010. „Berufliche Frauenbezeichnungen oder weibliche Berufsbezeichnugen? Möglichkeiten und Grenzen der Erfassung von Äquivalenzen im Bereich des Polnischen und Deutschen”. W Text und Stil, red. Z. Bilutlewicz. Frankfurt am Main – Berlin – New York: Peter Lang, 355–369.
Bąk, P. 2013. „Poprawność polityczna a problem ekwiwalencji polskich i niemieckich żeńskich nazw oso- bowych”. Lingwistyka Stosowana. Applied Linguistics. Angewandte Linguistik 8: 27–41.
Carreiras, H., i G. Kümmel. 2008. Women in the Military and in Armed Conflict. Wiesbaden: Springer VS.
Cieszkowski, M. 2015. „Zum geschlechtergeregelten Sprachgebrauch am Beispiel deutscher und polnischer Stellenausschreibungen”. Linguistik Online 70 (1): 23–42.
Dargiewicz, A. 2021. „Ist das Polnische eine geschlechtergeregelte Sprache? Zur Movierung im Polnischen”. Prace Językoznawcze 23 (1): 179–198.
Diewald, G., i A. Steinhauer. 2020. Handbuch geschlechtergerechte Sprache. Berlin: Duden.
Grabias, S. 2019. Język w zachowaniach społecznych, wyd. 10 popr. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Jaworski, A. 1989. „On gender and sex in Polish”. International Journal of the Socjology of Langugage 78: 83–92.
Kołodziejek, E. 2010. „Społeczne i kulturowe uwarunkowania współczesnych odmian zawodowych (na przykładzie profesjolektów marynarzy, żołnierzy i policjantów)”. W O językach zawodowych i środowiskowych. Materiały VII Forum Kultury Słowa. Gdańsk, 9–11 października 2008 roku, red. M. Milew- ska-Stawiany, i E. Rogowska-Cybulska. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 106–116.
Łaziński, M. 2006. O panach i paniach. Polskie rzeczowniki tytularne i ich asymetria rodzajowo-płciowa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Marciniak, S. 1987. Język wojskowy. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej.
Marcinkowski, M. 2014. „Służba wojskowa jako służba wartościom”. Colloquium Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych. Kwartalnik 1: 69–88.
Marcjanik, M. 2001. „Etykieta językowa”. W Współczesny język polski, red. J. Bartmiński. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 281–291.
Miodek, J. 2010. Socjolożka czy (pani) socjolog?. http://www.gazetawroclawska.pl/artykul/311691,jan-miodek-socjolozka-czy-pani-socjolog,id,t.html (dostęp: 30.11.2021).
Piekot, T. 2008. Język w grupie społecznej. Wprowadzenie do analizy socjolektu. Wałbrzych: Wydawnictwo Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Angelusa Silesiusa.
Pusch, L.F. 1985. „Weibliche Personenbezeichnungen als Mittel weiblicher Realitätsdefinition”. W Sprachtheorie, Pragmatik, Interdisziplinäres, red. W. Kürschner, R. Vogt, i S. Siebert-Nemann. Tübingen: Niemeyer, 257–273.
Tomiczek, E. 1983. System adresatywny współczesnego języka polskiego i niemieckiego. Socjolingwistyczne studium konfrontatywne. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.